Bufo bufo (Φρύνος)

Βασίλειο: Animalia

Φύλο: Chordata

Ομοταξία: Amphibia

Τάξη: Anura

Οικογένεια: Bufonidae (Gray 1825)

Γένος: Bufo (Laurenti 1768)

Είδος: B. bufo

Άλλα ονόματα: Common toad, κοινός φρύνος, χωματόφρυνος.

 

Στην περιοχή μας ο κοινός φρύνος λέγεται ζιάμπα (στα Αλβανικά zhabë σημαίνει βάτραχος).

Είναι διαδεδομένο είδος σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση την Ισλανδία, την Ιρλανδία και κάποια νησιά στην Μεσόγειο.

Οι φρύνοι είναι αμφίβια που ανήκουν στην τάξη άνουρων της οικογένειας Bufonidae, που περιλαμβάνει περίπου 25 γένη.

Ο κοινός φρύνος είναι το μεγαλύτερο είδος φρύνου στην χώρα μας (περίπου 15 εκατοστά). Δραστηριοποιείται τη νύχτα, ενώ την ημέρα συνήθως κρύβεται, και τρέφεται κυρίως με ασπόνδυλα και μικρά ποντίκια.

Ζευγαρώνει την άνοιξη μέσα στο νερό, κάνοντας από 4000 έως 5000 αυγά. Το θηλυκό γεννάει τα αυγά του, που έχουν την μορφή μακριών κορδονιών, (έως 3 μέτρα) και το αρσενικό τα γονιμοποιεί εκτοξεύοντας το σπέρμα πάνω τους.

Bufo bufo

Εχθροί του κοινού φρύνου είναι ορισμένα αρπακτικά πουλιά κάποια είδη φιδιών, και ο άνθρωπος.

Παρόλο που είναι αργοκίνητο είδος, χωρίς φαινομενική προστασία, διαθέτει ένα αρκετά αποτελεσματικό όπλο όταν απειληθεί: εκκρίνει μια τοξίνη που αποτρέπει τους περισσότερους θηρευτές. Η τοξίνη αυτή δεν προκαλεί βλάβες στον άνθρωπο, εκτός ίσως από μικροερεθισμούς στο δέρμα.

Έχει παρατηρηθεί ότι μια παρασιτική μύγα, η Lucilia bufonivora, γεννάει τις προνύμφες της μέσα στα ρουθούνια των ενήλικων κοινών φρύνων, οι οποίες τρέφονται από το θύμα τους επιφέροντας το θάνατο σε αυτό.

Ο κοινός φρύνος είναι προστατευόμενο είδος σε πολλές χώρες της Ευρώπης.

Σε κάποιες χώρες μάλιστα (Μεγάλη Βρετανία, Πολωνία, Ιταλία) έχουν κατασκευαστεί ειδικές σήραγγες, για να περνούν κάτω από τους δρόμους με ασφάλεια.

Δυστυχώς, κατά καιρούς ο φρύνος έχει γίνει αντικείμενο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών, υπολείμματα των οποίων συναντά κανείς ακόμα και σήμερα σε κάποιες αγροτικές περιοχές.

Κύρια πηγή : wikipedia

Saturnia pyri

 Saturnia pyri

Βασίλειο: Animalia

Φύλο:Arthropoda

Ομοταξία: Insecta

Τάξη: Lepidoptera

Οικογένεια: Saturniidae

Γένος: Saturnia

Είδος: pyri

Άλλα ονόματα: Great Peacock Moth, Giant Emperor Moth, paon de nuit.

Saturnia: Ονομάστηκε από τον πλανήτη Kρόνο, (saturn), λόγω της ομοιότητας του σχήματος των τεσσάρων κηλίδων του με τον πλανήτη και τους δακτυλίους του.

Pyri: Ονομάστηκε έτσι λόγω της προτίμησης που δείχνει στα είδη δέντρων του γένους pyrus.

To είδος Saturnia pyri είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος σκώρου (νυχτοπεταλούδα) που βρίσκεται στη Ευρώπη. Το μέγεθός του φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία.

Ανήκει στην οικογένεια Saturniidae, που περιλαμβάνει κάποια από τα μεγαλύτερα είδη σκώρων και απαριθμεί περισσότερα από 2300 είδη στον κόσμο.

 

 Saturnia pyri

 

Η Saturnia pyri ζει σαν ενήλικο άτομο για σύντομο χρονικό διάστημα από τον Μάιο ως τον Ιούνιο. Κατά τη διάρκεια της ζωής της μοναδικός σκοπός της είναι η αναπαραγωγή του είδους, έτσι, αφού ζευγαρώσουν, τα θηλυκά εναποθέτουν 200 αυγά κατά μέσο όρο σε φύλλα ή σε φλοιούς δέντρων, συνήθως σε ομάδες των πέντε ή οκτώ αυγών.

Η προνύμφη ξεχειμωνιάζει στο κουκούλι της και όταν βγει από αυτό τρέφεται

με φύλλα δέντρων. Σύμφωνα με το (africanmoths.com) τρέφεται με φύλλα των δέντρων: Acer pseudoplatanus, Aesculus hippocastabum, Alnua glutinosa, Betula, Castanea, Fraxinus excelsor, Humulus, Jilans reegia, Ligustrum, Malus sylvestris, Olea europaea, Pistacia, Platanus, Prunus domestica, Prunus spinosa, Pyrus communis, Salix, Syringa, Tilia, Ulmus procera.

Macroglossum stellatarum

Βασίλειο: Animalia

Φύλο :Arthropoda

Ομοταξία: Insecta

Τάξη: Lepidoptera

Οικογένεια: Sphingidae

Γένος: Macroglossum

Είδος: stellatarum

Το Macroglossum stellatarum είναι ένα από τα πολλά είδη σκόρων της οικογένειας Sphingidae.

Οι σκόροι και οι πεταλούδες ανήκουν στην τάξη των λεπιδόπτερων που απαριθμεί πάνω από 150.000 είδη.

Συνήθως οι σκόροι είναι νυχτόβια έντομα με μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και μεγεθών, στην οικογένεια Sphingidae όμως περιλαμβάνονται κυρίως ημερόβια είδη. Ένα από αυτά είναι και το Macroglossum stellatarum.

Τρέφεται με νέκταρ και είναι ιδιαίτερα γνωστό για την μακριά “προβοσκίδα” του, χαρακτηριστικό που το κάνει πολύ αποτελεσματικό επικονιαστή μιας και ειδικεύεται σε “δύσκολες” περιπτώσεις φυτών με μακρύ σωλήνα στα άνθη τους, άνθη που άλλα έντομα δυσκολεύονται να γονιμοποιήσουν.

Πολύ χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που πετάει, διότι εκτός του ότι είναι είναι ταχύτατο έντομο, έχει την ικανότητα να αιωρείται σε ένα σημείο παράγοντας ένα πολύ χαρακτηριστικό βόμβο.

Για τα χαρακτηριστικά του αυτά πολλοί το παρομοιάζουν με το πουλί κολιμπρί.

Έχει την συνήθεια να επισκέπτεται τα ίδια φυτά την ίδια ώρα κάθε μέρα δείχνοντας προτίμηση σε συγκεκριμένα φυτά, συνήθως με μεγάλη περιεκτικότητα σε νέκταρ.

Γεννάει δύο φορές το χρόνο πάνω σε φυτά της οικογένειας Rubiaceae και ζει σε σε περιοχές με σχετικά ήπιο χειμώνα.

Πασχαλίτσα (Coccinella septempunctata) L.

Βασίλειο:Animalia

Συνομοταξία: Arthropoda

Ομοταξία: Insecta

Τάξη: Coleoptera

Οικογένεια: Coccinellidae

Γένος: Coccinella

Είδος: septempunctata

Οι ζεστές για την εποχή μέρες του Φλεβάρη ξύπνησαν πολλά έντομα, ένα από αυτά είναι και η πασχαλίτσα της φωτογραφίας.

Πολύ ωφέλιμο έντομο διότι τρέφεται με μελίγκρες και ακάρεα. Μια ενήλικη πασχαλίτσα μπορεί να φάει κατά την διάρκεια του κύκλου ζωής της έως και 5000 μελίγκρες, απαλλάσσοντας από ένα σοβαρό πονοκέφαλο τους αγρότες. Κατά περιόδους αν χρειαστεί τρέφεται και με νέκταρ ή και με αυγά εντόμων.

Μια ενήλικη πασχαλίτσα (Coccinella septempunctata) μπορεί να ζήσει έως και δύο χρόνια, το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την χειμερινή περίοδο.

Γεννάει πάνω σε φυτά, συνήθως σε περιοχές όπου αφθονεί η τροφή της, εναποθέτοντας στο κάτω μέρος των φύλλων κατά μέσο όρο ανά περίοδο 500 αυγά οβάλ σχήματος.

Οι προνύμφες είναι σκούρου χρώματος, και από νωρίς δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στις μελίγκρες. 

Υπάρχουν πολλά είδη πασχαλίτσας, το πιο κοινό είδος στην περιοχή μας έχει επτά βούλες στην πλάτη ( septempunctata).

Παρόλο που είναι μικρό και φαινομενικά ανυπεράσπιστο έντομο, διαθέτη αξιόλογη άμυνα ενάντια στους εχθρούς του. Εκκρίνει τοξικά αλκαλοειδή, γεγονός που φροντίζει να το δείχνει στους εχθρούς του με το έντονο κόκκινο χρώμα του.

Dendrocopos minor

Βασίλειο: Animalia

Φύλλο: Chordata

Κλάση: Aves

Τάξη: Piciformes

Οικογένεια: Picidae

Γένος: Dendrocopos

Είδος: Dendrocopos medius

Σε μια χειμωνιάτικη εξόρμηση έπεσα πάνω σε έναν μοναχικό θορυβώδη κύριο, τον δρυοκολάπτη της φωτογραφίας (Dendrocopos ).

Ανήκει στην οικογένεια Picidae, οικογένεια που περιλαμβάνει τους δρυοκολάπτες, (υποοικογένεια Picinae), και κάποια συγγενικά είδη.

Όλα τα είδη δρυοκολάπτη είναι συνήθως αντικοινωνικά και δεν ανέχονται τα άλλα άτομα του είδους τους, εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής.

Για να απομακρύνουν τους απρόσκλητους επισκέπτες βγάζουν μια χαρακτηριστικά διαπεραστική φωνή ή χτυπούν δυνατά με το ράμφος  τους κορμούς των δέντρων.

Οι αρσενικοί δενδρόκοποι έχουν μια κόκκινη “κορώνα” στο κεφάλι τους ενώ τα θηλυκά μαύρη.

Tρέφονται κατά βάση με έντομα και τις προνύμφες τους που βρίσκουν σε ρωγμές των φλοιών ή ανοίγοντας τρύπες σε ζωντανά και νεκρά δένδρα. Χρησιμοποιώντας την μεγάλη και κολλώδη γλώσσα τους “ψαρεύουν” τα έντομα μέσα στις κουφάλες των δένδρων.

Είναι πολύ ωφέλιμα πουλιά γιατί καθαρίζουν τα δένδρα και τα διατηρούν υγιή.

Φωλιάζουν σε κουφάλες δένδρων σε μεγάλο ύψος και γεννούν 4-7 αυγά τον Μάιο.