Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φαρμακευτικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φαρμακευτικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Celtis australis (μελικουκιά)

Φύλλα

Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Cannabaceae
Γένος: Celtis
Είδος: Celtis australis L.






 
Άλλα ονόματα: Μελικουκιά, μολοκουκιά, Lote tree, Euroopankeltis, honeyberry tree, European nettle tree, European hackberry, nettle tree, micocoulier, zurgelbaum, ku, batkar, perlaro, arcidiavolo, bagolaro, almez, lodón, копривић, çitlembik.

 
Το είδος Celtis australis είναι πιο γνωστό στην Ελλάδα ως μελικουκιά, μελοκουκιά, ή μολοκουκιά. Μέχρι πρόσφατα ανήκε στην οικογένεια Ulmaceae, ύστερα όμως από έρευνες κατατάχθηκε στην οικογένεια Cannabaceae.
 
Καρπός
Είναι φυλλοβόλο δέντρο, ύψους 10-20 μέτρων, ιθαγενές της Μεσογείου.
Ανθίζει Μάρτιο με Απρίλιο και τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα. Ο καρπός του είναι δρύπη και ωριμάζει Σεπτέμβριο με Οκτώβριο.
Τα φύλλα και ο καρπός της έχουν μαλακτικές, στυπτικές, αντιδιαρροϊκές ιδιότητες και έχει χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της δυσεντερίας.
Τα φύλλα της μελικουκιάς είναι πλούσια σε φλαβονοειδή και περιέχουν μεταξύ άλλων τανίνες, σαπωνίνες και αλκαλοειδή. 
 
Κορμός
  Το ξύλο του χρησιμοποιείται για την κατασκευή εργαλείων, μπαστουνιών, καλαμιών ψαρέματος και μαστιγίων.
Από τον φλοιό και τη ρίζα του παράγεται μία κίτρινη βαφή που χρησιμοποιείται για τη βαφή μεταξιού.
 Ο καρπός της είναι βρώσιμος και από αυτόν παρασκευάζονται μαρμελάδες.
Εκτός από τις παραπάνω χρήσεις, τη μελικουκιά τη συναντάμε σε κήπους και ως καλλωπιστικό δέντρο.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Cornus mas L. (Κρανιά)


 Άνθος

Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Cornales
Οικογένεια: Cornaceae
Γένος: Cornus
Είδος: Cornus mas L.





 

Άλλα ονόματα: European Cornel, Cornelian cherry, Punamarjakanukka, Cornouiller mâle, Kornelkirsche, Corniolo maschio, кизил мужской.


Η Κρανιά (Cornus mas L.) είναι μέτριου αναστήματος φυλλοβόλο δέντρο, (5-12μ), το οποίο ανήκει στην οικογένεια Cornaceae.
Το συναντάμε στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη και στη Νοτιοδυτική Ασία. Στην Ελλάδα είναι πιο διαδεδομένο στα κεντρικά και βόρεια τμήματα της χώρας.
Ανθίζει τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου και οι καρποί του ωριμάζουν Σεπτέμβριο με Οκτώβριο.
Καρπός και φύλλα
Είναι πολύ γνωστό δέντρο από την αρχαιότητα, κυρίως για το πολύ σκληρό ξύλο του. 
Με αυτό κατασκεύαζαν δόρατα, ακόντια και τόξα και σύμφωνα με τον Παυσανία με το ξύλο κρανιάς φτιάχτηκε ο Δούρειος Ίππος. Στην περιοχή μας το ξύλο της κρανιάς όπως και της ζιλενιάς ( Phillyrea latifolia) τα χρησιμοποιούσαν οι βοσκοί για την κατασκευή ποιμενικών ράβδων.
Τα κράνα (οι καρποί της κρανιάς) έχουν πολλές ευεργετικές για τον οργανισμό ιδιότητες, κυρίως αντιοξειδωτικές. Είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, ανθοκυανίνες και βιταμίνες. Στο παρελθόν τα κράνα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του διαβήτη.
Από τον καρπό της στην περιοχή μας φτιάχνονται λικέρ και μαρμελάδες.
Τελευταία, η καλλιέργεια της κρανιάς έχει μεγάλη ανάπτυξη για τον πολύτιμο καρπό της και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται και σαν καλλωπιστικό δέντρο.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Agrimonia eupatoria L.


Agrimonia eupatoria L.


Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae
Γένος: Agrimonia
Είδος: Agrimonia eupatoria L.


 












 Άλλα ονόματα: Αγριμόνιο, ασπροζάκι, φωνόχορτο, sticklewort, Almindelig Agermåne, Gemeiner Odermennig, Aigremoine eupatoire, Maarianverijuuri, Gewone agrimonie, Rzepik pospolity, Репешок обыкновенный.

 Agrimonia: Προέρχεται πιθανώς από τη λέξη άργεμα (λεύκωμα), διότι υπήρχε η πεποίθηση ότι το θεραπεύει. Σύμφωνα με μια άλλη άποψη προέρχεται από τις λέξεις αγρός και μένω.
Eupatoria: Από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ΄ Ευπάτωρ (132 π.χ. - 63 π.χ).

 

Το αγριμόνιο ( Agrimonia eupatoria L.) είναι ένα πολύ γνωστό φαρμακευτικό φυτό της οικογένειας Rosaceae.

Είναι πολύ διαδεδομένο φυτό σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο, και ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο.
Έχει πέντε κίτρινα πέταλα, πολυάριθμους στήμονες και πέντε σέπαλα.



  Όπως αναφέρθηκε, είναι φαρμακευτικό φυτό, γνωστό από τα αρχαία χρόνια.
Ο Διοσκουρίδης του έδωσε το όνομα ευπατόριο, προς τιμήν του Μιθριδάτη.
Περιέχει, μεταξύ πολλών άλλων, φλαβονειδή, τανίνες, τριτερπενοειδή γλυκοσίδια, διοξείδιο του πυριτίου, φαινόλικα οξέα.
Έχει χρησιμοποιηθεί για την τόνωση του πεπτικού συστήματος, την καταπολέμηση των κολικών, των πετρών της χοληδόχου, του διαβήτη και της ηπατίτιδας, τη ρύθμιση της λειτουργίας του ήπατος, αλλά και ως αντιβηχικό.
Είναι, επίσης, πολύ αποτελεσματικό για τη θεραπεία πληγών, μωλώπων, καθώς και τσιμπημάτων.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Sorbus torminalis (L.) Crantz



Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae
Γένος: Sorbus
Είδος: S. torminalis (L.) Crantz.






Άλλα ονόματα: Σορβιά, σουρβιά, Checkertree, wild servicetree, Etelänpihlaja, Sorbier alisier, Elsbeerbaum , sorbo torminale, rjabina glogovina.

Torminalis: Καλό για κολικούς (wikipedia)
Sorbus: Από το λατινικό sorbeo (ρουφάω)

 
Η Σορβιά, (Sorbus torminalis), όπως είναι πιο γνωστή στην Ελλάδα, είναι ένα αειθαλές δέντρο της οικογένειας Rosaceae (τριανταφυλλιά, αχλαδιά, κ.ά.).
Στην Ελλάδα το συναντάμε σε λίγες περιοχές, κυρίως στην Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη. Στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι πιο διαδεδομένο, ειδικά στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη.
Στο Πολύδροσο Θεσπρωτίας έχουν βρεθεί πολύ λίγα άτομα σε μια μόνο περιοχή, ενώ η ύπαρξη τοπωνυμίου με το όνομα Σορβιά φανερώνει ότι κάποτε ήταν πιο διαδεδομένο.
Έχει ύψος 10-25 μέτρα. Τα άνθη της έχουν πέντε λευκά πέταλα και είναι ερμαφρόδιτα. Τα φύλλα της έχουν πέντε έως εννιά λοβούς, και οι καρποί της έχουν ωοειδές σχήμα και καφεκόκκινο χρώμα.
Παραδοσιακά χρησιμοποιούταν για τη θεραπεία των κολικών, καθώς και για να δίνει άρωμα σε κάποιες μπύρες.
Σύμφωνα με το pfaf.org, οι καρποί του πιθανώς να περιέχουν υδροκυάνιο, (όπως και τα πικραμύγδαλα), το οποίο σε μικρές ποσότητες διεγείρει την αναπνοή και βελτιώνει την πέψη. Σε μεγαλύτερες ποσότητες όμως μπορεί να προκαλέσει και τον θάνατο.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Sideritis raeseri (Τσάι του βουνού)


Sideritis raeseri (Τσάι του βουνού)

Βασίλειο: Plantae
Άθροισμα: Angiosperms
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Lamiales
Οικογένεια: Lamiaceae
Γένος: Sideritis
Είδος: S. raeseri subsp. raeseri















  Το τσάι του βουνού (Sideritis) είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα στην Ελλάδα, πολύ δημοφιλές στη λαϊκή φαρμακευτική.
Το όνομά του δόθηκε από τη χρήση του για τη θεραπεία πληγών από σιδερένια όπλα.
Το γένος sideritis ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (Lamiaceae).
Στην Ελλάδα συναντάμε τουλάχιστον δεκαπέντε είδη και υποείδη του γένους (S. Syriaca, S. clandestina ssp. Cylleana, S. scardica κ.α).
Το Sideritis raeseri το συναντάμε συνήθως σε ασβεστολιθικά πετρώματα, σε υψόμετρα από 700 έως 2.000 μέτρα.
 
Sideritis raeseri (Τσάι του βουνού)
 Εξαιτίας των θεραπευτικών του ιδιοτήτων και του έντονου αρώματός του είναι πολύ δημοφιλές αφέψημα.
Περιέχει μεταξύ πολλών άλλων φλαβονοειδή, διτερπένια, τριτερπενικά οξέα, λαουρικό οξύ, κουμαρίνες, στερόλες, αμινοξέα, παλμιτικό οξύ.
Έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές αντισπασμωδικές, επουλωτικές, αναλγητικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των κρυολογημάτων, της αναιμίας, του βήχα και των στομαχικών διαταραχών.
Λόγω των αντιοξειδωτικών του ιδιοτήτων, κάποιες εταιρίες το χρησιμοποιούν σε κρέμες προσώπου και σαμπουάν.
Είναι μελισσοκομικό και αρωματικό φυτό, και τα τελευταία χρόνια γίνονται
προσπάθειες συστηματικής καλλιέργειάς του.
Δυστυχώς, το τσάι του βουνού στην Ελλάδα κινδυνεύει από την αλόγιστη συλλογή του για εμπορικούς σκοπούς.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Crataegus monogyna JACQ.


Άνθη και φύλλα

Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae
Γένος: Crategus
Είδος: C. monogyna










 
Άλλα ονόματα: Κράταιγος, Τρικοκκιά, Μουρτζιά, Μπουρμπουτζελιά,Τσιατσιά, hawthorn, Arç blanc, Tylppöorapihlaja, Aubépine à un style, Eingriffliger Weissdorn, Espino majuelo.


Crataegus: Από την ελληνική λέξη κράτος.
Monogyna: Με ένα στύλο.

 
Ο Crataegus monogyna (κράταιγος ο μονογύνος), είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αγκαθωτό, φυλλοβόλο δέντρο της οικογένειας Rosaceae.
 Στην ίδια οικογένεια ανήκουν πολύ γνωστά είδη, όπως η φράουλα, η αμυγδαλιά, η κυδωνιά, η αχλαδιά, η τριανταφυλλιά και πολλά άλλα.
Στην περιοχή μας το ξέρουμε ως Μουρτζιά και είναι ένα μικρό δέντρο, το ύψος του οποίου κυμαίνεται από 5 έως 10 μέτρα.
Ανθίζει συνήθως τον Απρίλιο με Μάιο, με άφθονα λευκά άνθη, δίνοντάς μας ένα πολύ όμορφο θέαμα την περίοδο αυτή.
 
Φλοιός
Τα άνθη του έχουν πέντε πέταλα, πολυάριθμους πολύχρωμους στήμονες και έναν στύλο, όπως δηλώνει και το όνομά του ( monogyna).
Στο ίδιο δέντρο βρίσκουμε αρσενικά και θηλυκά άνθη, και η γονιμοποίησή του γίνεται με έντομα.
Τα φύλλα του έχουν 3-5 λοβούς και είναι γυαλιστερά με σκούρο πράσινο χρώμα.
Καρποφορεί τον Σεπτέμβριο, δίνοντας μικρούς στρογγυλούς κόκκινους καρπούς. Οι καρποί αυτοί αποτελούν καλή τροφή για διάφορα είδη πουλιών, που διασπείρουν έτσι τους σπόρους του δέντρου σε μεγάλες αποστάσεις, μέσω τον κοπράνων τους.
Είναι δέντρο που ζει πολλά χρόνια, μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει τα 200 χρόνια.
Καρπός
Τα είδη του γένους Crataegus είναι πολύ γνωστά για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια.
Είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα, κυρίως για τις καρδιοτονωτικές του ιδιότητες.
Βελτιώνει τη ροή του αίματος ενισχύοντας την καρδιά, παράλληλα
ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, ανεβάζοντας τη χαμηλή και κατεβάζοντας την υψηλή πίεση.
Είναι χρήσιμο για περιπτώσεις ταχυκαρδίας και αρυθμίας.
Έχει αντιοξειδωτικές, αντιπυρετικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες, και θεωρείται ότι μειώνει την ποσότητα της χοληστερόλης.
Περιέχει βιοφλαβονοειδή, βιταμίνη C, τανίνες, σαπωνίνες και πολλά άλλα.
Χρήσιμα μέρη είναι κυρίως τα άνθη και οι καρποί του, αλλά και η φλούδα του σαν αντιπυρετικό.
Το ξύλο του είναι σκληρό και χρησιμοποιείται στην ξυλογλυπτική.
Το βρίσκουμε και σαν καλλωπιστικό είδος σε φράχτες και άκρες κήπων.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Fraxinus ornus L. (Φράξος)

Fraxinus ornus L. (Φράξος)

Άθροισμα: Angiosperms
Βασίλειο: Plantae
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Lamiales
Οικογένεια: Oleaceae
Γένος: Fraxinus
Είδος: F. ornus







Άλλα ονόματα: Φράξος, Φράξινος, manna ash, Freixe de flor, Mannasaarni, Orne, Frêne à fleurs, Orne d'Europe, Manna-Esche, orno, Fresno de flor, mannaas.


 
Το Fraxinus ornus ή, όπως είναι πιο γνωστός, φράξος, ανήκει στην ίδια οικογένεια με την ελιά (Oleaceae) και συναντάται σε πολλές χώρες τις Ευρώπης.
Είναι διαδεδομένο είδος στην περιοχή μας και είναι αρκετά εντυπωσιακό όταν ανθίζει (Απρίλιο με Μάιο).
Το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει τα 15 μέτρα. Τα φύλλα του είναι σύνθετα λογχοειδή και αντίθετα μεταξύ τους. Τα λευκού χρώματος άνθη του βρίσκονται στις άκρες των ανθοφόρων βλαστών του και αποτελούνται από δύο στήμονες και τέσσερα στενά πέταλα.

Από μικρές τομές σε συγκεκριμένης ηλικίας δέντρα εξάγεται ένας χυμός γνωστός ως μάννα. Ο χυμός αυτός έχει καθαρτική δράση ενώ εξαιτίας της γλυκιάς του γεύσης χρησιμοποιείται και σαν γλυκαντική ουσία.
Στην περιοχή μας έχει βαφική χρήση δίνοντας ένα ωραίο μαύρο χρώμα.

Το ξύλο κάποιων ειδών του γένους Fraxinus (ash trees) χρησιμοποιείται για την κατασκευή ηλεκτρικών κιθαρών, τόξων και εργαλείων.

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Erodium cicutarium (L.) L'HER.


Erodium cicutarium (L.) L'HER.
 
Βασίλειο: Plantae
Άθροισμα: Angiosperms
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Geraniales
Οικογένεια: Geraniaceae
Γένος:Erodium
Είδος: E. cicutarium (L.) L'HER.


Charles Louis L'Héritier de Brutelle (1746 – 1800) : Γάλλος βοτανολόγος





Άλλα ονόματα: Χτενάκι, καλόγερος, πηρούνι, βελονάκι, σκαζίκι, alfilaree, Common Stork's-bill, cutleaf filaree, stork's bill, Reigersbek, Peltokurjennokka, Érodium à feuilles de cigue, Bec-de-grue commun, Schierlings-Reiherschnabel, Becco di gru comune, tranehals, Skatnäva.

 
Erodium: Από το πουλί ερωδιός (αναφέρεται στο σχήμα των καρπών του φυτού).
Cicutarium: Κωνιόμορφος.

 
Το Erodium cicutarium είναι ένα είδος που ανήκει στην οικογένεια Geraniaceae (γεράνια).
Είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη και το συναντάμε ανθισμένο από τα τέλη Μαρτίου έως και των Μάιο.
 
Erodium cicutarium (L.) L'HER.
 
Τα φύλλα του είναι πτεροειδή και αναπτύσσονται στη βάση του φυτού σε σχήμα ροζέτας.
Τα άνθη του έχουν πέντε πέταλα ροζ χρώματος και αναπτύσσονται σε έναν μακρύ βλαστό που ξεκινά από τη βάση του φυτού.
Τα φύλλα και η ρίζα του φυτού είναι φαγώσιμα, κατά προτίμηση πριν αναπτυχθούν τα άνθη του.
Έχει αιμοστατικές, στυπτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Anchusa officinalis L.


Anchusa officinalis L.

Άθροισμα: Angiosperms
Κλάση: Dicotyledons
Οικογένεια: Boraginaceae
Γένος:Anchusa
Είδος: Anchusa officinalis

 

Συνώνυμα: Anchusa angustifolia L, Anchusa arvalis Rchb, Anchusa microcalyx Vis.





Περιγράφηκε πρώτη φορά  από τον Carl Linnaeus (1707 – 1778) γνωστός και ως Carl von Linné. Σουηδός βοτανολόγος, ιατρός, ζωολόγος, ιδρυτής της διωνυμικής ονοματολογίας και θεμελιωτής της βοτανικής επιστήμης.
 
Άλλα ονόματα: Βοϊδόγλωσσα, φούρνελα, common bugloss, alkanet, Buglosse officinale, Воловик лекарственный, Oxtunga, Gemeine Ochsenzunge, Farbownik lekarski, Gewöhnliche Ochsenzunge.


Το είδος Anchusa officinalis ανήκει στη μεγάλη οικογένεια φυτών Boraginaceae, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 2.500 είδη και 146 γένη.
Χαρακτηριστικά είδη της οικογένειας Boraginaceae είναι τα φαρμακευτικά Borago officinalis, Cynoglossum officinale, Symphytum officinale και Lithospermum officinale.

Το Anchusa officinalis, ή βοϊδόγλωσσα, όπως λέγεται σε κάποια μέρη της Ελλάδας, είναι πολυετές φυτό, αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη.
Όλο το φυτό έχει πυκνό τρίχωμα, χαρακτηριστικό γνώρισμα της οικογένειας
Boraginaceae.
Έχει βαθιές ρίζες, και το ύψος του μπορεί να φτάσει και τα 70 εκατοστά.
Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, ανοιχτού πράσινου χρώματος, και τα άνθη του έχουν πέντε πέταλα μπλε-μωβ χρώματος και πέντε στήμονες.
Είναι φαρμακευτικό φυτό, γνωστό από την αρχαιότητα. Έχει πολλές ιδιότητες και χρήσεις: επουλωτικό, διουρητικό, μαλακτικό , αποχρεμπτικό, στυπτικό και αντιβηχικό.
Είναι μελισσοκομικό φυτό.

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Erica arborea L


Erica arborea L

Βασίλειο: Plantae
Άθροισμα: Angiosperms
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Ericales
Οικογένεια: Ericaceae
Γένος: Erica
Είδος: E. arborea L.




Άλλα ονόματα: ανοιξιάτικο ρείκι, Ασπρόρεικο,
Baumheide, Vepreja eriko, Эрика древовидная, Wrzosiec drzewiasty.







Το είδος Erica arborea L, ή ανοιξιάτικο ρείκι, όπως είναι πιο γνωστό στην Ελλάδα, ανήκει στην οικογένεια Ericaceae.
Η οικογένεια Ericaceae περιλαμβάνει πάνω από 4.000 είδη και 125 γένη.

Eίναι αειθαλής θάμνος, (ή μικρό δέντρο), το ύψος του οποίου μπορεί να ξεπεράσει τα 4 μέτρα, και τα άνθη του έχουν καμπανοειδές σχήμα και λευκό χρώμα.
Ανθίζει από το τέλος Φεβρουαρίου έως το τέλος Μαρτίου, και το συναντάμε συνηθέστερα στην περιοχή της Μεσογείου.
Erica arborea L.
Στην περιοχή μας είναι σχετικά σπάνιο, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι πολύ διαδεδομένο είδος.
Έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς σε διάφορες φαρμακευτικές χρήσεις και θεωρείται ότι έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Είναι μελισσοκομικό είδος.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Viola odorata L.


Viola odorata L.

Βασίλειο: Plantae
Άθροισμα: Angiosperms
Κλάση: Dicotyledons
Οικογένεια: Violaceae
Γένος: Viola
Είδος: v. odorata

 
Συνώνυμα: Viola odora Neck., Viola odorata f. odorata.

 
Άλλα ονόματα: Ίον, Μενεξές, γιαούλι, βιολέτα, μανουσάκι, Manushaqja, Apple Leaf, Sweet violet, Maarts viooltje , Tuoksuorvokki, Violette odorante, MärzVeilchen, Violetta, Bag-Banosa, Banasfa, Asarun, Nioi-Sumire.





Περιγράφηκε πρώτη φορά  από τον Carl Linnaeus (1707 – 1778) γνωστός και ως Carl von Linné. Σουηδός βοτανολόγος, ιατρός, ζωολόγος, ιδρυτής της διωνυμικής ονοματολογίας και θεμελιωτής της βοτανικής επιστήμης.


 
viola: Λατινικη απόδωση του ονόματός του.
odorata: Ευωδιαστή.


 Το είδος Viola odorata L. ή αλλιώς μανουσάκι όπως λέγεται στην Ήπειρο, ή βιολέτα όπως είναι κυρίως γνωστό, είναι ένα πολύ διαδεδομένο φυτό σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Στην αρχαιότητα ήταν γνωστό με το όνομα Ίον.
Ανήκει στην οικογένεια Violaceae, (βιολέτες), που απαριθμεί περίπου 900 είδη και 21 γένη.
Έχει άνθη ζυγόμορφα, με πέντε μοβ πέταλα και πέντε σέπαλα, ενώ τα φύλλα του είναι καρδιοειδή.
Είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη, κυρίως ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους και παρτέρια.
 
Viola odorata L.
  Πολύ γνωστές επίσης είναι και οι φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Περιέχει μεταξύ πολλών άλλων ιονίνη, σαπωνίνες, σαλικυλικό οξύ, βιόλα- κερκτίνη, βιταμίνες Α και C, αλκαλοειδή, φυτικές χρωστικές, βιολίνη.
Έχει αναλγητικές, αντιικές, αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιυπερτασικές και διουρητικές ιδιότητες.
Θεωρείται πολύ αποτελεσματικό για την καταπολέμηση προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος, κρυολογημάτων και ερεθισμών του λαιμού (γαργάρες με Viola odorata, δυόσμο και θυμάρι είναι πολύ αποτελεσματικές).
Υπάρχει ενδιαφέρον για πιθανή επίδραση σε κάποιες μορφές καρκίνου.
Έχει χρησιμοποιηθεί ως καταπραϋντικό ύστερα από υπερκατανάλωση αλκοολούχων ποτών, και σαν κατάπλασμα είναι επουλωτικό.
Η ρίζα του σε κάποιες δόσεις είναι εμετική, εξαιτίας του αλκαλοειδούς βιολίνη.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές συνταγές δροσιστικών ποτών και κρασιών που βασίζονται στην Viola odorata, καθώς επίσης και θεραπευτικά σιρόπια.
Εξαιτίας του ξεχωριστού αρώματος των άνθεων του χρησιμοποιείται πολύ στη αρωματοποιία.