Quercus coccifera (πουρνάρι)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Fagales
Οικογένεια: Fagaceae

Γένος: Quercus

Είδος: Quercus coccifera

  Άλλα ονόματα: Πουρνάρι, πρίνος, Kermes Oak, Garric, Kermestammi, Chêne Kermès, coscoja, Kırmız meşesi.

Το πουρνάρι ή Δρυς η κοκκοφόρος (Quercus coccifera) είναι ένα από τα πιο γνωστά δέντρα στη Μεσόγειο. Είναι αειθαλές δέντρο και ανήκει στην οικογένεια Fagaceae (Δρύες). Συνήθως είναι θάμνος έως 2 μέτρα ύψος, μπορεί όμως να ξεπεράσει τα 10 μέτρα. Στην περιοχής μας, λόγω της ελαττωμένης βόσκησης, τα πουρνάρια είναι μέτριου μεγέθους δέντρα

(10-15 μέτρα) σχηματίζοντας σε πολλές περιπτώσεις όμορφα δάση. Ένα από τα μεγαλύτερα πουρνάρια της περιοχής έχει περίμετρο 3,30 μέτρα και 12 με 15 μέτρα ύψος.

Quercus coccifera (πουρνάρι)

Το πουρνάρι έχει σκούρα πράσινα, δερματώδη και αγκαθωτά φύλλα. Είναι μόνοικο είδος, και ανθίζει Απρίλιο με Μάιο. Τα αρσενικά άνθη εμφανίζονται στην άκρη των φύλλων σε ίουλους, ενώ τα θηλυκά στις μασχάλες τω φύλλων.

Το Quercus coccifera ( Δρυς η κοκκοφόρος), οφείλει το όνομα του στους κόκκινους κόκκους (πρινοκόκκι) που εμφανίζονται στα φύλλα του δέντρου.

Οι κόκκοι αυτοί προέρχονται από κάποια είδη του γένους Kermes (έντομα) τα θηλυκά των οποίων εκκρίνουν την ουσία αυτή.

Από το πρινοκόκκι, με ειδική επεξεργασία, παράγεται το κρεμεζί ή κιρμιζί, χρωστική που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων, σε χρώματα ζωγραφικής και για βαφή ρούχων.

 

Αρσενικά άνθη

 

Το πουρνάρι είναι χαρακτηριστικό είδος της Μεσογείου, και μοιάζει με το συγγενικό του Quercus calliprinos.

Όπως τα περισσότερα είδη δρυός, ( Quercus), έτσι και το πουρνάρι, διασταυρώνεται με κάποια συγγενικά του είδη, όπως το Quercus ilex (αριάς).

Είναι πολύ ανθεκτικό είδος και μπορεί να αναπτυχθεί στα πιο δύσκολα εδάφη

και σε πολύ υψηλές αλλά και χαμηλές θερμοκρασίες.

Προστατεύει με τις βαθιές του ρίζες τα εδάφη από τη διάβρωση και αποτελεί καταφύγιο για πολλά ζώα και πουλιά, και ο καρπός του είναι πολύτιμη τροφή για αυτά.

Ο καρπός και ο κορμός του περιέχουν τανίνες, και έχουν χρησιμοποιηθεί για διάφορες κατά καιρούς χρήσεις.

Cornus mas L. (Κρανιά)

 Άνθος

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Cornales
Οικογένεια: Cornaceae

Γένος: Cornus

Είδος: Cornus mas L.

 

Άλλα ονόματα: European Cornel, Cornelian cherry, Punamarjakanukka, Cornouiller mâle, Kornelkirsche, Corniolo maschio, кизил мужской.

Η Κρανιά (Cornus mas L.) είναι μέτριου αναστήματος φυλλοβόλο δέντρο, (5-12μ), το οποίο ανήκει στην οικογένεια Cornaceae.

Το συναντάμε στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη και στη Νοτιοδυτική Ασία. Στην Ελλάδα είναι πιο διαδεδομένο στα κεντρικά και βόρεια τμήματα της χώρας.

Ανθίζει τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου και οι καρποί του ωριμάζουν Σεπτέμβριο με Οκτώβριο.

Καρπός και φύλλα

Είναι πολύ γνωστό δέντρο από την αρχαιότητα, κυρίως για το πολύ σκληρό ξύλο του. 
Με αυτό κατασκεύαζαν δόρατα, ακόντια και τόξα και σύμφωνα με τον Παυσανία με το ξύλο κρανιάς φτιάχτηκε ο Δούρειος Ίππος. Στην περιοχή μας το ξύλο της κρανιάς όπως και της ζιλενιάς ( Phillyrea latifolia) τα χρησιμοποιούσαν οι βοσκοί για την κατασκευή ποιμενικών ράβδων.

Τα κράνα (οι καρποί της κρανιάς) έχουν πολλές ευεργετικές για τον οργανισμό ιδιότητες, κυρίως αντιοξειδωτικές. Είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, ανθοκυανίνες και βιταμίνες. Στο παρελθόν τα κράνα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του διαβήτη.

Από τον καρπό της στην περιοχή μας φτιάχνονται λικέρ και μαρμελάδες.

Τελευταία, η καλλιέργεια της κρανιάς έχει μεγάλη ανάπτυξη για τον πολύτιμο καρπό της και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται και σαν καλλωπιστικό δέντρο.

Cyclamen hederifolium AITON

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Primulaceae

Γένος: Cyclamen

Είδος: Cyclamen hederifolium AITON 

 

Άλλα ονόματα: Τσικλάμιδα, κυκλάμινα, Ivy-leaved Cyclamen, Murattisyklaami, Cyclamen à feuilles de lierr, Neapolitaner Alpenveilchen.

 

To Cyclamen hederifolium είναι ένα πολύ όμορφο είδος της οικογένειας Primulaceae. Στην Ελλάδα είναι γνωστό ως κυκλάμινο και στην Θεσπρωτία ως τσικλάμιδο.Τα φύλλα του είναι σκούρου πράσινου χρώματος με ανοιχτά πράσινα σχέδια που μοιάζουν με τα φύλλα του κισσού. Το συναντάμε σε πολλές χώρες τις Ευρώπης το φθινόπωρο .

Sorbus domestica L. (Σορβιά)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae

Γένος: Sorbus

Είδος: Sorbus domestica L.

Άλλα ονόματα: Σορβιά, Service-tree, Oskoruša, Oskoruša, Vaelimeren pihlaja, Sorbier domestique, Speierling, Sorbo comune. rjabina domašnaja, рябина домашная,

Άλλο ένα είδος του γένους Sorbus και της οικογένειας Rosaceae.Το είδος αυτό σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και στη χώρα μας, χαρακτηρίζεται ως σπάνιο.

Όπως και το Sorbus torminalis, το Sorbus domestica το συναντάμε σε μικρούς πληθυσμούς στο Πολύδροσο, σε μία και μοναδική θέση και σε πολύ κοντινή απόσταση το ένα είδος από το άλλο. Η ύπαρξη τοπωνυμίου με το όνομα Σορβιά, (σε άλλη θέση από το σημείο που το συναντάμε τώρα), δείχνει ότι κάποτε ήταν πιο εξαπλωμένο.

Δυστυχώς η ύπαρξη ζώων παραγωγής στην περιοχή εμποδίζει την εξάπλωσή του.

Είναι μακρόβιο δέντρο, ζει 300 με 400 χρόνια και έχει καταγραφεί η ύπαρξη ενός ατόμου 450 ετών στην Τσεχία.

Είναι φυλλοβόλο, με ύψος που μπορεί να ξεπεράσει τα είκοσι μέτρα.

Τα άνθη του έχουν πέντε λευκά πέταλα και πολυάριθμους στήμονες, και ο καρπός του έχει πρασινοκαφέ χρώμα.

Χρησιμοποιείται σαν καλλωπιστικό , και από τον καρπό του σε κάποιες χώρες παρασκευάζεται ένα είδος μηλίτη.

Clematis flammula L. (αγράμπελη)

Βασίλειο:Plantae

Άθροισμα:Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Τάξη:Ranunculales

Οικογένεια:Ranunculaceae

Γένος:Clematis

Είδος: Clematis flammula L.

Clematis: Από την ελληνική λέξη κλιματίδα.

flammula: Υποκοριστικό της λατινικής λέξης Flamma (μικρή φωτιά).

Άλλα ονόματα: Χελιδρονιά, χαλαδρομιά, καλαμπελούδες, αμπελίδα, αγράμπελη, κληματσίδα, fragrant virgin's bower, fragrant clematis, Virgin's-Bower, Vidiella, Tuoksukärhö, Clématite flamme.

 

Η Clematis flammula, αγράμπελη ή χελιδρονιά, όπως είναι γνωστή στην Ήπειρο, είναι ένα πολύ διαδεδομένο αναρριχητικό φυτό της οικογένειας Ranunculaceae.

Τη συναντάμε ανθισμένη τον Ιούνιο, και είναι ενδημικό φυτό της Νότιας Ευρώπης και της Βορείου Αφρικής.

Τα πολυάριθμα λευκά της άνθη αναδύουν ένα δυνατό, γλυκό άρωμα, αρκετά χαρακτηριστικό.

Θεωρείται ζιζάνιο και αναρριχάται σχεδόν στα πάντα.

Μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα πέντε μέτρα όταν βρίσκεται πάνω σε δέντρα. Λόγω αυτής της ιδιότητάς της, χρησιμοποιείται συχνά στην κηπουρική για κάλυψη φραχτών.

Όλο το φυτό είναι δηλητηριώδες και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς στο δέρμα.

Η αγράμπελη είναι γνωστή από το ομώνυμο ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

 

Crataegus monogyna JACQ.

Άνθη και φύλλα

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae

Γένος: Crategus

Είδος: C. monogyna

 

Άλλα ονόματα: Κράταιγος, Τρικοκκιά, Μουρτζιά, Μπουρμπουτζελιά,Τσιατσιά, hawthorn, Arç blanc, Tylppöorapihlaja, Aubépine à un style, Eingriffliger Weissdorn, Espino majuelo.

Crataegus: Από την ελληνική λέξη κράτος.

Monogyna: Με ένα στύλο.

 

Ο Crataegus monogyna (κράταιγος ο μονογύνος), είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αγκαθωτό, φυλλοβόλο δέντρο της οικογένειας Rosaceae.
 Στην ίδια οικογένεια ανήκουν πολύ γνωστά είδη, όπως η φράουλα, η αμυγδαλιά, η κυδωνιά, η αχλαδιά, η τριανταφυλλιά και πολλά άλλα.

Στην περιοχή μας το ξέρουμε ως Μουρτζιά και είναι ένα μικρό δέντρο, το ύψος του οποίου κυμαίνεται από 5 έως 10 μέτρα.

Ανθίζει συνήθως τον Απρίλιο με Μάιο, με άφθονα λευκά άνθη, δίνοντάς μας ένα πολύ όμορφο θέαμα την περίοδο αυτή.

 

Φλοιός

Τα άνθη του έχουν πέντε πέταλα, πολυάριθμους πολύχρωμους στήμονες και έναν στύλο, όπως δηλώνει και το όνομά του ( monogyna).

Στο ίδιο δέντρο βρίσκουμε αρσενικά και θηλυκά άνθη, και η γονιμοποίησή του γίνεται με έντομα.

Τα φύλλα του έχουν 3-5 λοβούς και είναι γυαλιστερά με σκούρο πράσινο χρώμα.

Καρποφορεί τον Σεπτέμβριο, δίνοντας μικρούς στρογγυλούς κόκκινους καρπούς. Οι καρποί αυτοί αποτελούν καλή τροφή για διάφορα είδη πουλιών, που διασπείρουν έτσι τους σπόρους του δέντρου σε μεγάλες αποστάσεις, μέσω τον κοπράνων τους.

Είναι δέντρο που ζει πολλά χρόνια, μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει τα 200 χρόνια.

Καρπός

Τα είδη του γένους Crataegus είναι πολύ γνωστά για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια.

Είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα, κυρίως για τις καρδιοτονωτικές του ιδιότητες.
Βελτιώνει τη ροή του αίματος ενισχύοντας την καρδιά, παράλληλα

ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, ανεβάζοντας τη χαμηλή και κατεβάζοντας την υψηλή πίεση.

Είναι χρήσιμο για περιπτώσεις ταχυκαρδίας και αρυθμίας.

Έχει αντιοξειδωτικές, αντιπυρετικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες, και θεωρείται ότι μειώνει την ποσότητα της χοληστερόλης.

Περιέχει βιοφλαβονοειδή, βιταμίνη C, τανίνες, σαπωνίνες και πολλά άλλα.

Χρήσιμα μέρη είναι κυρίως τα άνθη και οι καρποί του, αλλά και η φλούδα του σαν αντιπυρετικό.

Το ξύλο του είναι σκληρό και χρησιμοποιείται στην ξυλογλυπτική.

Το βρίσκουμε και σαν καλλωπιστικό είδος σε φράχτες και άκρες κήπων.

Crepis rubra L.

Crepis rubra L.

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Asteraceae

Γένος: Crepis

Είδος: Crepis rubra

  




 Συνώνυμα: Crepis auriculifolia Froe,Barkhausia rubra (L.) Moench, Hieracioides rubrum (L.) Kuntze Anisoderis rubra (L.) Cass.

Άλλα ονόματα: Pink Hawk's-beard, Red Hawk's-beard, Punakeltto, Crépide rouge, Crépis rouge.

Το Crepis rubra είναι ένα πολύ όμορφο φυτό της οικογένειας Asteraceae που συναντάμε συχνά αυτήν την εποχή στην Ήπειρο.

Τα άνθη του είναι σύνθετα, με λιλά-ροζ πέταλα και πολυάριθμους λευκούς στήμονες. Τα φύλλα του βρίσκονται στη βάση του φυτού.

Το ύψος του φτάνει τα 50 εκατοστά. 
Το βρίσκουμε σε ηλιόλουστες θέσεις και συναντάται συχνότερα στα Βαλκάνια.

Χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό φυτό, σπόρους μπορεί να προμηθευτεί κανείς από φυτώρια ή από το διαδίκτυο.

Anemone blanda Schott & Kotschy

Βασίλειο:Plantae

Άθροισμα:Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Τάξη:Ranunculales

Οικογένεια:Ranunculaceae

Γένος:Anemone

Είδος:Anemone blanda Schott & Kotschy

 

 Heinrich Wilhelm Schott (1794 – 1865): Αυστριακός βοτανολόγος.

Theodor Kotschy (1813 – 1866): Αυστριακός βοτανολόγος και εξερευνητής.

 

Άλλα ονόματα: Balkan-Windröschenm, Blaues Windröschen, Balkan anemone, Greek Anemone, Greek thimbleweed, Grecian windflower or winter windflower, Anémone de Grèce, Ветреница нежная, Balkaninvuokko.

Anemone: Από το ελληνικό άνεμος.

Blanda: Ευχάριστο.

Η Anemone blanda είναι ενδημικό είδος της ανατολικής Μεσογείου και είναι γνωστή και ως ελληνική ανεμώνη ή βαλκανική ανεμώνη.

Ανήκει στην οικογένεια Ranunculaceae και στο γένος Anemone.

Στην οικογένεια Ranunculaceae ανήκουν πάνω από 1.800 είδη και 62 γένη, ενώ το γένος Anemone περιλαμβάνει 120 είδη.

Η Anemone blanda είναι πολυετής πόα με κονδυλώδη ρίζα και ανθίζει από τον Μάρτιο έως τον Απρίλιο.

Έχει πολυάριθμα γαλάζια πέταλα και κίτρινους στήμονες. Τα φύλλα του είναι πτεροσχιδή, σκούρου πράσινου χρώματος.

Χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό φυτό.

Viola odorata L.

Viola odorata L.

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Violaceae

Γένος: Viola

Είδος: v. odorata

 

Συνώνυμα: Viola odora Neck., Viola odorata f. odorata.

 

Άλλα ονόματα: Ίον, Μενεξές, γιαούλι, βιολέτα, μανουσάκι, Manushaqja, Apple Leaf, Sweet violet, Maarts viooltje , Tuoksuorvokki, Violette odorante, MärzVeilchen, Violetta, Bag-Banosa, Banasfa, Asarun, Nioi-Sumire.

Περιγράφηκε πρώτη φορά  από τον Carl Linnaeus (1707 – 1778) γνωστός και ως Carl von Linné. Σουηδός βοτανολόγος, ιατρός, ζωολόγος, ιδρυτής της διωνυμικής ονοματολογίας και θεμελιωτής της βοτανικής επιστήμης.

 

viola: Λατινικη απόδωση του ονόματός του.

odorata: Ευωδιαστή.

 Το είδος Viola odorata L. ή αλλιώς μανουσάκι όπως λέγεται στην Ήπειρο, ή βιολέτα όπως είναι κυρίως γνωστό, είναι ένα πολύ διαδεδομένο φυτό σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Στην αρχαιότητα ήταν γνωστό με το όνομα Ίον.

Ανήκει στην οικογένεια Violaceae, (βιολέτες), που απαριθμεί περίπου 900 είδη και 21 γένη.

Έχει άνθη ζυγόμορφα, με πέντε μοβ πέταλα και πέντε σέπαλα, ενώ τα φύλλα του είναι καρδιοειδή.

Είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη, κυρίως ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους και παρτέρια.

 

Viola odorata L.

  Πολύ γνωστές επίσης είναι και οι φαρμακευτικές του ιδιότητες.

Περιέχει μεταξύ πολλών άλλων ιονίνη, σαπωνίνες, σαλικυλικό οξύ, βιόλα- κερκτίνη, βιταμίνες Α και C, αλκαλοειδή, φυτικές χρωστικές, βιολίνη.

Έχει αναλγητικές, αντιικές, αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιυπερτασικές και διουρητικές ιδιότητες.

Θεωρείται πολύ αποτελεσματικό για την καταπολέμηση προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος, κρυολογημάτων και ερεθισμών του λαιμού (γαργάρες με Viola odorata, δυόσμο και θυμάρι είναι πολύ αποτελεσματικές).

Υπάρχει ενδιαφέρον για πιθανή επίδραση σε κάποιες μορφές καρκίνου.

Έχει χρησιμοποιηθεί ως καταπραϋντικό ύστερα από υπερκατανάλωση αλκοολούχων ποτών, και σαν κατάπλασμα είναι επουλωτικό.

Η ρίζα του σε κάποιες δόσεις είναι εμετική, εξαιτίας του αλκαλοειδούς βιολίνη.

Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές συνταγές δροσιστικών ποτών και κρασιών που βασίζονται στην Viola odorata, καθώς επίσης και θεραπευτικά σιρόπια.

Εξαιτίας του ξεχωριστού αρώματος των άνθεων του χρησιμοποιείται πολύ στη αρωματοποιία.

Ajuga reptans - L.

Ajuga reptans - L.

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Τάξη: Lamiales

Οικογένεια: Lamiaceae

Γένος: Ajuga

Είδος: reptans - L. 

 

Άλλα ονόματα:Γραμπουνόχορτο, bugle, blue bugle, Dąbrówka rozłogowa, Kriechender Günsel, Bugle rampante.

Το είδος Ajuga reptans είναι ένα από τα τρία είδη του γένους Ajuga που μπορεί να συναντήσει κανείς στην περιοχή μας, και ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae.

Το συναντάμε στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία, σε σκιερές τοποθεσίες, Μάρτιο και Απρίλιο.

Το ύψος του είναι έως και 30 εκατοστά με χνουδωτό βλαστό τετραγωνικής διατομής, χαρακτηριστικό της οικογένειας στην οποία ανήκει. Τα φύλλα του είναι ελλειπτικά, αντίθετα ανά ζευγάρι και επαλλάσσονται σταυροειδώς. Τα ανώτερα φύλλα του έχουν ένα χαρακτηριστικό μωβ-πράσινο χρώμα, ενώ τα κατώτερα είναι πράσινου χρώματος.

 

Ajuga reptans - L.

Τα άνθη του έχουν μωβ χρώμα με γραμμώσεις πιο έντονης απόχρωσης, είναι συνήθως σε ομάδες των έξι ανά γόνατο, και έχουν τέσσερις μωβ στήμονες.

Είναι φαρμακευτικό φυτό, έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την επούλωση πληγών και μωλώπων, την καταπολέμηση του βήχα και ως καρδιοτονωτικό (πηγή: www.altmd.com).

Είναι επίσης καλλωπιστικό φυτό και χρησιμοποιείται για κάλυψη εδάφους σε σκιερούς κήπους.

Έχει ερμαφρόδιτα άνθη, που γονιμοποιούνται από μέλισσες και από πολλά είδη λεπιδόπτερων.

Primula vulgaris HUDS.

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Primulaceae

Γένος: Primula

Είδος: P. vulgaris

 

William Hudson (1734 - 1793) Άγγλος φαρμακοποιός και βοτανολόγος.

Συνώνυμα: Primula acaulis (L.) HILL 

Primula: Υποκοριστικό του λατινικού primus (πρώτος). Αναφέρεται στην πρώιμη εμφάνιση του άνθους (prima rosa).

Vulgaris: κοινός.

Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το είδος Primula vulgaris είναι ένα από τα πρώτα λουλούδια του νέου έτους.

Είναι πολυετές φυτό της οικογένειας Primulaceae, το οποίο μπορεί να ζήσει έως και 25 χρόνια. Ανθίζει από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο, σε σκιερές τοποθεσίες με βορινό προσανατολισμό και έντονη υγρασία.

Τα φύλλα του έχουν μήκος 5-25 εκατοστά, σχηματίζουν ρόδακα και έχουν χαρακτηριστικές έντονες νευρώσεις. 

 Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα και έχουν διάμετρο 20-40 χιλιοστά. Αποτελούνται από πέντε δίλοβα πέταλα λευκού χρώματος με έντονο κίτρινο χρώμα στη βάση τους και με καρπό κάψα.

Είναι φαρμακευτικό φυτό, τα φύλλα του έχουν χρησιμοποιηθεί για την επούλωση πληγών και η ρίζα του ως εμετικό και αντισπασμωδικό.

Από τα άνθη του γίνεται και ένα είδος χαλαρωτικού τσαγιού.

 Η πρίμουλα η κοινή (Primula vulgaris) είναι πολύ γνωστό καλλωπιστικό φυτό και μπορούμε να βρούμε σε φυτώρια πολλά υβρίδια της.

Είναι, επίσης, μελισσοκομικό φυτό.