Potentilla micrantha RAMOND ex DC.

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae

Γένος: Potentilla

Είδος: Potentilla micrantha RAMOND ex DC.

Ramond : Louis François Elisabeth Ramond de Carbonnière (1753 – 1827) Γάλλος βοτανολόγος.

 

Potentillla: Υποκοριστικό του δυνατός (potent).

Micrantha : Μικρά άνθη.

 

Άλλα ονόματα: Перстач дрібноквітковий,Kleinblütiges Fingerkraut, Pięciornik drobnokwiatowy, Späd fingerört, Keijunhanhikki, Potentille de Thuringe.

Η Potentilla micrantha είναι φυτό της οικογένειας Rosaceae.

Στην περιοχή μας η άνθισή του ξεκινά τον Μάρτιο, και το συναντάμε σε σκιερά μέρη με γόνιμο έδαφος.

Πικραμυγδαλιά (Prunus dulcis (Mill.) D. A. Webb var. amara (DC.) Buchheim)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae

Γένος: Prunus

Είδος: Prunus dulcis (Mill.) D. A. Webb var. amara (DC.) Buchheim

Άλλα ονόματα: Πικραμυγδαλιά, Bitter Almond, Bittermandel, Bittere amandel, Amande amère, Mandorla amara, Горький миндаль, Acı badem, Almendra amara.

Η πικραμυγδαλιά, (Prunus dulcis (Mill.) D. A. Webb var. amara (DC.) Buchheim ), όπως και η κοινή αμυγδαλιά, ( Prunus dulcis (Mill.) D. A. Webb), ανήκουν στην ίδια οικογένεια (Rosaceae) με την τριανταφυλλιά.

Είναι μικρό δέντρο και ανθίζει στην περιοχή μας συνήθως μετά της 15 Μαρτίου.

Οι καρποί της είναι αρκετά μικρότεροι από την κοινή αμυγδαλιά, όπως και τα φύλλα της.

Μεταξύ άλλων ουσιών, το πικραμύγδαλο περιέχει το γλυκοσίδιο αμυγδαλίνη. Από αυτή την ουσία, με τη βοήθεια κάποιων ειδικών ενζύμων, παράγονται υδροκυάνιο και βενζαλδεΰδη.

H αμυγδαλίνη, επίσης, περιέχεται στα κουκούτσια του βερίκοκου, του ροδάκινου και του δαμάσκηνου, δέντρα τα οποία ανήκουν στο ίδιο γένος με την πικραμυγδαλιά.

Το υδροκυάνιο είναι δηλητηριώδης ουσία. H μέγιστη επιτρεπόμενη ημερήσια πρόσληψη από το στόμα είναι 0,6 mg, ενώ 0,6 - 1,5 mg θεωρείται θανατηφόρα δόση (πηγή: wikipedia).

Η βενζαλδεΰδη είναι επίσης δηλητηριώδης ουσία. Σύμφωνα με το wikipedia, για έναν ενήλικο άνθρωπο 70 κιλών, 50 ml θεωρείται θανατηφόρα δόση.

Παρόλα αυτά, σε μικρές δόσεις δεν θεωρείται επικίνδυνη και χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες τροφίμων και καλλυντικών σαν αρωματική ουσία (άρωμα πικραμύγδαλου).

Το πικραμύγδαλο, και κυρίως το λάδι του, χρησιμοποιείται όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω στη βιομηχανία καλλυντικών και τροφίμων, και έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Έχει αντιπυρετικές, ηρεμιστικές, αντιμικροβιακές, ανθελμινθικές, καθαρτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.

Φυσικά, με βάση τα παραπάνω, η χρήση του γίνεται σε συγκεκριμένες δόσεις και χρήσεις, πάντα με την συμβουλή κάποιου ειδικού.

Bellis perennis L.

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Asteraceae

Γένος: Bellis

Είδος: Bellis perennis L.

Bellis: Όμορφο.

Perennis: Αιωνόβιος.

Άλλα ονόματα: Μαργαρίτα, English daisy, daisy, Nurmikaunokainen, Pâquerette, Gänseblümchen, Pratolina comune, părăluţe, Margarita, Almindelig Tusindfryd, Маргаритка многолетняя, Madeliefje, Koyungözü.

Το Bellis perennis είναι η κοινή μαργαρίτα, κλασσικό είδος της οικογένειας

Asteraceae. Είναι πολυετές φυτό, ιθαγενές της δυτικής, κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, με εξάπλωση στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Bellis perennis L.

Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 20 εκατοστά, τα φύλλα του βρίσκονται στη βάση του φυτού και σχηματίζουν ρόδακα.

Η άνθισή του ξεκινάει τον Φεβρουάριο και διαρκεί πολλούς μήνες.

Bellis perennis L.

Χρησιμοποιείται σαν αλοιφή η κατάπλασμα για την καταπολέμηση σχεδόν κάθε είδους πληγών, μωλώπων και τραυματισμών και προβλημάτων του δέρματος.

Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως αντιβηχικό στην αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, νεφρικών διαταραχών, ελκών του στόματος.

Είναι καλλωπιστικό φυτό.

Cardamine hirsuta L.

Cardamine hirsuta L.

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Brassicaceae

Γένος: Cardamine

Είδος: Cardamine hirsuta L.

Cardamine: Υποκοριστικό του κάρδαμου.

Hirsuta : Τριχωτή.

Άλλα ονόματα: Bittercress, hairy bittercress, Kleine veldkers,Kleine veldkers, Mäkilitukka, Cardamine hérissée, Behaartes Schaumkraut, Billeri primaticcio.

Το είδος Cardamine hirsuta είναι ετήσιο φυτό της οικογένειας

Brassicaceae, συγγενικό είδος με το μπρόκολο και το λάχανο. Το συναντάμε στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική.

 

Cardamine hirsuta L.

Η άνθισή του ξεκινάει από τα μέσα Φεβρουαρίου.

Αναφέρεται ως φαγώσιμο είδος, ωμό ή μαγειρεμένο (πηγή: pfaf.org)

Lamium bifidum Cirillo

Άθροισμα: Angiosperms  
Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Lamiales
Οικογένεια: Lamiaceae 
Γένος: Lamium 
Είδος: Lamium bifidum

Cirillo: Domenico Maria Leone Cirillo (1739 - 1799) Ιταλός, γιατρός, εντομολόγος και βοτανολόγος.Lamium: Προέρχεται από το μυθικό τέρας Λάμια. Bifidum: Δισχιδές.


Το Lamium bifidum είναι χαρακτηριστικό είδος τις οικογένειας Lamiaceae. Πολυπληθής οικογένεια που περιλαμβάνει 250 γένη και 7,852  είδη (πηγή: The plant list). Το συναντάμε κυρίως στη Νότια Ευρώπη και ανθίζει τον Φεβρουάριο με Μάρτιο.

Τα άνθη του είναι λευκά και τα φύλλα του καρδιοειδή με χαρακτηριστικά λευκά σημάδια στην μέση του φύλλου.

Veronica cymbalaria BODARD

Βασίλειο: Plantae

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: 

Plantaginaceae

Γένος: Veronica

Είδος: Veronica cymbalaria BODARD

BODARD: Pierre Henri Hippolyte Bodard de La Jacopière (1758 – 1826) Γάλλος βοτανολόγος.

Veronica : Προς τιμήν της Αγίας Βερενίκης

cymbalaria: Mοιάζει με κύμβαλο.

 

Η Veronica cymbalaria είναι είδος που ανήκει στην οικογένεια

Plantaginaceae

Ανθίζει από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο.

Petasites hybridus (L.) G.Gaertn., B.Mey. & Scherb

Άθροισμα: Angiosperms

Κλάση: Dicotyledons

Οικογένεια: Asteraceae

Γένος: Petasites

Είδος: Petasites hybridus (L.) G.Gaertn., B.Mey. & Scherb

 

Άλλα ονόματα: Κολοπάνα, πετασίτης, pestilence wort, Pétasite blanc, Gemeine Pestwurz, Farfaraccio maggiore, Белокопытник гибридный,Rød Hestehov.

 

Το είδος Petasites hybridus ανήκει στην οικογένεια Asteraceae (Compositae).

Είναι χαρακτηριστικό είδος με μεγάλα φύλλα (80 – 120 εκατοστά) και λευκά άνθη. Ανθίζει τον Μάρτιο και τα φύλλα του παίρνουν το μέγιστο μέγεθός τους το καλοκαίρι. Το συναντάμε στην Ευρώπη και την Αμερική στις όχθες ποταμών.

Laurus nobilis L. (Δάφνη)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Laurales
Οικογένεια: Lauraceae

Γένος: Laurus

Είδος: Laurus nobilis L.

Άλλα ονόματα: Δάφνη, βαϊά, Bay Laurel, Grecian Laurel, Dafinë, ghâr, Waraq al-lauri, Ereinotz, Laurbær, Laurier, Laurier, alloro poetico, Liść laurowy, Defne ağacı.

Η δάφνη (Laurus nobilis) είναι ιθαγενές δέντρο της Μεσογείου και ανήκει στην οικογένεια Lauraceae. Είναι αειθαλές μικρό δέντρο ή πολλές φορές θάμνος. Προτιμά τα ασβεστολιθικά εδάφη και το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει τα δέκα μέτρα.

Τα άνθη του έχουν λευκό-κρεμ χρώμα ενώ τα φύλλα του είναι λογχοειδή, ακέραια, με βαθύ πράσινο χρώμα και χαρακτηριστικά ευχάριστη μυρωδιά.

Είναι πολύ γνωστό φυτό από την αρχαιότητα. Χαρακτηριστικός είναι ο μύθος

του θεού Απόλλωνα και της νύμφης Δάφνης. Σύμφωνα με τον μύθο, ο θεός Απόλλωνας ερωτεύτηκε την νύμφη Δάφνη, κόρη του ποταμού Πηνειού και της Γης. Εκείνη όμως αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες του και έτρεξε να του ξεφύγει. Βλέποντας όμως ότι αυτό ήταν αδύνατο, ζήτησε από τον πατέρα της να τη βοηθήσει. Έτσι αυτός την μετέτρεψε στο γνωστό μας δέντρο, και από τότε καθιερώθηκε ως ιερό δέντρο του Απόλλωνα.

Τα στεφάνια από κλαδιά δάφνης ήταν σύμβολα νίκης, εξουσίας και φήμης, τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στη Ρώμη.

 

Περιέχει μεταξύ πολλών άλλων: κινεόλη, γερανιόλη, δαφνίνη, α και β πινίνη, δαφνικό οξύ, αιθέριο έλαιο, νινεόλη, τανικό οξύ και ευγενόλη.

Το αφέψημα των φύλλων της σταματάει την τριχόπτωση και μαυρίζει τα μαλλιά (πολύ καλά σε συνδυασμό με φύλλα καρυδιάς). Η σκόνη από ξερά δαφνόφυλλα σταματάει την αιμορραγία της μύτης (Κ. Μπαζαίος).

Έχει χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση των δυσπεψιών και τη θεραπεία διαστρεμμάτων και μωλώπων.

Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, ενώ το εκχύλισμα και το λάδι των φύλλων της χρησιμοποιούνται σαν φυσικό άρωμα σε βερμούτ, παγωτά, γλυκά, προϊόντα αρτοποιίας και σε κονσέρβες (Κ. Μπαζαίος).

Τέλος, χρησιμοποιείται και ως καλλωπιστικό φυτό.

Quercus coccifera (πουρνάρι)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Fagales
Οικογένεια: Fagaceae

Γένος: Quercus

Είδος: Quercus coccifera

  Άλλα ονόματα: Πουρνάρι, πρίνος, Kermes Oak, Garric, Kermestammi, Chêne Kermès, coscoja, Kırmız meşesi.

Το πουρνάρι ή Δρυς η κοκκοφόρος (Quercus coccifera) είναι ένα από τα πιο γνωστά δέντρα στη Μεσόγειο. Είναι αειθαλές δέντρο και ανήκει στην οικογένεια Fagaceae (Δρύες). Συνήθως είναι θάμνος έως 2 μέτρα ύψος, μπορεί όμως να ξεπεράσει τα 10 μέτρα. Στην περιοχής μας, λόγω της ελαττωμένης βόσκησης, τα πουρνάρια είναι μέτριου μεγέθους δέντρα

(10-15 μέτρα) σχηματίζοντας σε πολλές περιπτώσεις όμορφα δάση. Ένα από τα μεγαλύτερα πουρνάρια της περιοχής έχει περίμετρο 3,30 μέτρα και 12 με 15 μέτρα ύψος.

Quercus coccifera (πουρνάρι)

Το πουρνάρι έχει σκούρα πράσινα, δερματώδη και αγκαθωτά φύλλα. Είναι μόνοικο είδος, και ανθίζει Απρίλιο με Μάιο. Τα αρσενικά άνθη εμφανίζονται στην άκρη των φύλλων σε ίουλους, ενώ τα θηλυκά στις μασχάλες τω φύλλων.

Το Quercus coccifera ( Δρυς η κοκκοφόρος), οφείλει το όνομα του στους κόκκινους κόκκους (πρινοκόκκι) που εμφανίζονται στα φύλλα του δέντρου.

Οι κόκκοι αυτοί προέρχονται από κάποια είδη του γένους Kermes (έντομα) τα θηλυκά των οποίων εκκρίνουν την ουσία αυτή.

Από το πρινοκόκκι, με ειδική επεξεργασία, παράγεται το κρεμεζί ή κιρμιζί, χρωστική που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων, σε χρώματα ζωγραφικής και για βαφή ρούχων.

 

Αρσενικά άνθη

 

Το πουρνάρι είναι χαρακτηριστικό είδος της Μεσογείου, και μοιάζει με το συγγενικό του Quercus calliprinos.

Όπως τα περισσότερα είδη δρυός, ( Quercus), έτσι και το πουρνάρι, διασταυρώνεται με κάποια συγγενικά του είδη, όπως το Quercus ilex (αριάς).

Είναι πολύ ανθεκτικό είδος και μπορεί να αναπτυχθεί στα πιο δύσκολα εδάφη

και σε πολύ υψηλές αλλά και χαμηλές θερμοκρασίες.

Προστατεύει με τις βαθιές του ρίζες τα εδάφη από τη διάβρωση και αποτελεί καταφύγιο για πολλά ζώα και πουλιά, και ο καρπός του είναι πολύτιμη τροφή για αυτά.

Ο καρπός και ο κορμός του περιέχουν τανίνες, και έχουν χρησιμοποιηθεί για διάφορες κατά καιρούς χρήσεις.

Phillyrea latifolia

Καρπός

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons 
Τάξη: Lamiales
Οικογένεια: Oleaceae

Γένος: Phillyrea

Είδος: Phillyrea latifolia

 

Άλλα ονόματα: Ζιλενιά, Φυλλίκι, Green Olive Tree, Leveäpiipensas, Filaria à larges feuilles, Aderno-de-folhas-largas, Филлирея.

Άνθος

 

Το είδος Phillyrea latifolia ανήκει στην οικογένεια Oleaceae. Στην οικογένεια αυτή ανήκουν η ελιά, το λιγούστρο, ο φράξος και άλλα. Στην Ήπειρο είναι γνωστο ως ζιλενιά και στην υπολόιπη Ελλάδα είναι γνωστό ως φυλλίκι.

Είναι αειθαλής θάμνος στη Νότια Ελλάδα, και δέντρο στην Κεντρική και Βόρεια, που μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει σε μερικές περιπτώσεις τα δέκα μέτρα.

Κορμός

 

Ανθίζει Μάρτιο με Απρίλιο, και οι καρποί ωριμάζουν τον Σεπτέμβριο.

Τα άνθη του είναι λευκά και οι καρποί του έχουν μαύρο-μπλε χρώμα.

Sambucus nigra L.

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Dipsacales
Οικογένεια: Adoxaceae

Γένος: Sambucus

Είδος: Sambucus nigra L.

Άλλα ονόματα: Σαμπούκος, κουφοξυλιά,φροξυλιά, ζντόκος, European black elderberry, black elderberry, elder, Saüc negre, mustaselja, Sureau noir, Schwarzer Holunder, Бузина чёрная, saúco.

Ο Σαμπούκος (Sambucus nigra L.) παλιότερα ανήκε στην οικογένεια Caprifoliaceae, ύστερα όμως από νέες έρευνες το γένος Sambucus ανήκει στην οικογένεια Adoxaceae, που περιλαμβάνει πέντε γένη και πάνω από εκατόν πενήντα είδη.

Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο ύψους έως έξι μέτρων. Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα με λευκό προς το κρεμ χρώμα.

 

Στην Θεσπρωτία είναι γνωστό ως ζντόκος, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι πιο γνωστό ως κουφοξυλιά ή σαμπούκος.

Είναι πολύ γνωστό φαρμακευτικό φυτό από τα αρχαία χρόνια.

Περιέχει λινολενικό οξύ, παλμιτικό οξύ, τριτερπένια, φυτικές χρωστικές, βιταμίνη C, τανίνες, σάκχαρα, λιπαρά οξέα, χρωστικές, λίπη και πολλά άλλα.

Παραδοσιακά, στην περιοχή μας από τον φλοιό του σαμπούκου παρασκεύαζαν μια κηραλοιφή, την επονομαζόμενη ζντοκαλοιφή, η οποία χρησιμοποιόταν για την αντιμετώπιση των χιονιστρών, των εγκαυμάτων και διαφόρων τραυμάτων.

 

Τα λουλούδια του έχουν εφιδρωτική, διουρητική και αποχρεμπτική δράση, ενώ το εκχύλισμά τους χρησιμοποιείται για οφθαλμικές πλύσεις. Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας και σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας και πονόλαιμου.

Η ρίζα του ήταν γνωστή στο παρελθόν ως εμετικό και καθαρτικό.

Ο καρπός του σαμπούκου προσθέτει γεύση και χρώμα σε πολλά διαφορετικά φαγητά. Χρησιμοποιείται για την παρασκευή κρασιού και λικέρ και για να δώσουν με αυτόν γεύση και χρώμα σε κρασιά.

Τέλος, ο σαμπούκος είναι πολύ γνωστός για τη χρήση του στη θεραπεία του άσθματος.

Sorbus domestica L. (Σορβιά)

Άθροισμα: Angiosperms

Βασίλειο: Plantae

Κλάση: Dicotyledons
Τάξη: Rosales
Οικογένεια: Rosaceae

Γένος: Sorbus

Είδος: Sorbus domestica L.

Άλλα ονόματα: Σορβιά, Service-tree, Oskoruša, Oskoruša, Vaelimeren pihlaja, Sorbier domestique, Speierling, Sorbo comune. rjabina domašnaja, рябина домашная,

Άλλο ένα είδος του γένους Sorbus και της οικογένειας Rosaceae.Το είδος αυτό σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και στη χώρα μας, χαρακτηρίζεται ως σπάνιο.

Όπως και το Sorbus torminalis, το Sorbus domestica το συναντάμε σε μικρούς πληθυσμούς στο Πολύδροσο, σε μία και μοναδική θέση και σε πολύ κοντινή απόσταση το ένα είδος από το άλλο. Η ύπαρξη τοπωνυμίου με το όνομα Σορβιά, (σε άλλη θέση από το σημείο που το συναντάμε τώρα), δείχνει ότι κάποτε ήταν πιο εξαπλωμένο.

Δυστυχώς η ύπαρξη ζώων παραγωγής στην περιοχή εμποδίζει την εξάπλωσή του.

Είναι μακρόβιο δέντρο, ζει 300 με 400 χρόνια και έχει καταγραφεί η ύπαρξη ενός ατόμου 450 ετών στην Τσεχία.

Είναι φυλλοβόλο, με ύψος που μπορεί να ξεπεράσει τα είκοσι μέτρα.

Τα άνθη του έχουν πέντε λευκά πέταλα και πολυάριθμους στήμονες, και ο καρπός του έχει πρασινοκαφέ χρώμα.

Χρησιμοποιείται σαν καλλωπιστικό , και από τον καρπό του σε κάποιες χώρες παρασκευάζεται ένα είδος μηλίτη.